ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΝΕΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ

Περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας, «μαυρίζει»  κυριολεκτικά η ψυχή μου, βλέποντας το ένα μετά το άλλο, τα μαγαζιά να κλείνουν. Το πρόβλημα αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο στις συνοικίες της Αθήνας, όπου μέχρι πριν λίγο καιρό  λειτουργούσαν  διάφορα μαγαζιά, όλων των κατηγοριών.

Δυστυχώς το παραπάνω μοντέλο, με τα μικρά συνοικιακά μαγαζάκια,  ήταν ανέκαθεν προβληματικό, που ήδη από την δεκαετία του 1970 το είχε επισημάνει ο αείμνηστος Ξενοφών Ζολώτας, διότι το μοντέλο αυτό δεν έθετε σε καμία περίπτωση τις βάσεις, για μία σωστή ανάπτυξη. Στην  δεκαετία του 1960 το όνειρο πολλών, κυρίως από την επαρχία, ήταν να γίνουν θυρωροί, ενώ στην δεκαετία του 1970 (που άρχισαν να μειώνονται οι θυρωροί)  το όνειρο μετατέθηκε στο άνοιγμα μιας συνοικιακής «μπουτίκ»!!!! ή ενός άλλου συνοικιακού μαγαζιού. Τα μαγαζιά αυτά δέχθηκαν τα πρώτα χτυπήματα από τα Super Markets, τα οποία με την μεγάλη γκάμα  των προϊόντων τους,  πήραν ένα σημαντικό κομμάτι αγοραστικού κοινού από αυτά. Το τελικό  κτύπημα ήρθε με την παρούσα κρίση.

Τρία συνεχόμενα μαγαζιά, που έχουν ήδη κλείσει
(στις δύο φωτογραφίες υπάρχει επικάλυψη) 

Ενιαίος δυόροφος χώρος, που πριν από λίγο ήταν έκθεση επίπλων

Στο παραπάνω προβληματικό μοντέλο δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επανέλθουμε και θα πρέπει να αναλογισθούμε προς τα που θα πρέπει να στραφούμε.

 
Παρακάτω καταθέτω μία ιδέα, που τριγυρίζει στο μυαλό μου εδώ και αρκετό καιρό. Ίσως αν εξετασθεί από τους αρμόδιους, να βρει θετική ανταπόκριση!!

 Με το κλείσιμο των συνοικιακών μαγαζιών δημιουργήθηκαν ελεύθεροι χώροι στις πολυκατοικίες, που κατά τα φαινόμενα δεν πρόκειται εύκολα να ξαναχρησιμοποιηθούν. Οι χώροι αυτοί  μπορούν να αξιοποιηθούν, για να συμβάλλουν, ώστε η Αθήνα  να πάρει  ένα άλλο πρόσωπο, πιο ανθρώπινο. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τις άλλες  πόλεις, όπου και εκεί υπάρχουν ανάλογα προβλήματα  κλεισίματος μαγαζιών. Πιο συγκεκριμένα  οι χώροι αυτοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την δημιουργία χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων.  Στους χώρους των μαγαζιών που έχουν κλείσει,  θα μπορούν να προστεθούν και τα υπόγεια διαμερίσματα των πολυκατοικιών , τα οποία θα ήθελαν να «ξεφορτωθούν» οι ιδιοκτήτες τους, διότι αυτά αποτελούν σήμερα παθητικό γι' αυτούς.

Ως γνωστό το πρόβλημα του παρκαρίσματος είναι εντονότατο στις ελληνικές πόλεις και παρά την οικονομική κρίση, πολλοί πληρώνουν,  για θέση παρκαρίσματος, ένα σημαντικό μηνιαίο  ποσό (150 με 200 €, ίσως και παραπάνω), ενώ άλλοι ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν θέση παρκαρίσματος, διότι τα parking που λειτουργούν, δεν επαρκούν να καλύψουν τις απαιτήσεις. Λόγω του παραπάνω  προβλήματος, οι περισσότεροι συνιδιοκτήτες των πολυκατοικιών θα κατέβαλαν το απαιτούμενο χρηματικό ποσό (παρά την κρίση) , για να μετατραπούν οι παραπάνω χώροι σε χώρους στάθμευσης . 

Φυσικά για την υλοποίηση των παραπάνω απαιτείται πρωταρχικά η αντιμετώπιση ορισμένων προβλημάτων. Ενδεικτικά αναφέρονται τα παρακάτω προβλήματα, που πρέπει να αντιμετωπισθούν:

-         Σύνταξη τεχνικών προδιαγραφών, ώστε με τις επεμβάσεις που απαιτούνται, να μην διαταραχθεί η στατική επάρκεια  των πολυκατοικιών, που κατά κανόνα είναι  παλιές και έχουν δομηθεί με χαμηλό σεισμικό συντελεστή.

-      Δυνατότητα χορήγησης ευνοϊκών δανείων στους ιδιοκτήτες των πολυκατοικιών  , που θέλουν να συμμετάσχουν στην εξ αδιαιρέτου αγορά του χώρου, που προορίζεται για χώρο στάθμευσης.

-         Πολεοδομική ρύθμιση (αν απαιτείται) λόγω της αλλαγής χρήσης του χώρου στάθμευσης.

Αν η παραπάνω πρόταση ξεκινήσει να υλοποιείται,θα συμβάλλει, εκτός από την αλλαγή του προσώπου των  ελληνικών πόλεων και στην δημιουργία θέσεων εργασίας, στο κατασκευαστικό κλάδο, που σήμερα είναι αυτός , που κατ' εξοχή έχει πληγεί από την κρίση.