Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΣΤΑ ΜΠΛΟΚΑ (Τι θα μπορούσε να γίνει για να μην φτάσουμε ως εδώ)



Για μία ακόμη φορά οι αγρότες κατέβηκαν  στα μπλόκα, ίσως πιο ήπια αυτή τη φορά, λόγω της κρίσης, χωρίς όμως κανείς να μπορεί να αποκλείσει περεταίρω δυναμικές κινητοποιήσεις. Προς το παρόν για τα αιτήματα τους  δεν φαίνεται να υπάρχει «φως στον ορίζοντα».Την τελευταία φορά που κλείστηκαν οι εθνικοί οδοί , η  κυβέρνηση Καραμανλή – θυμάστε το ψεύτικο προεκλογικό της σύνθημα για την επιδότηση του βαμβακιού «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά»- μοίρασε  στους αγρότες 500 εκ. €, από κοινοτικά κονδύλια. Ο τότε Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ)  κος Χατζηγάκης μας διαβεβαίωνε, ότι η ενίσχυση αυτή είναι απολύτως νόμιμη και ευρίσκεται σε συμφωνία με τους Κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Πρόσφατα η ΕΕ μας ζήτησε να επιστρέψουμε αυτά τα ποσά , διότι η χορήγηση τους είναι αντίθετη με τους Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς (!).
Κάθε φορά που οι αγρότες κατεβαίνουν στους δρόμους, δίνονται μόνο εμβαλωματικές λύσεις, σαν την παραπάνω, χωρίς ποτέ να γίνει ένας ουσιαστικός σχεδιασμός για το μέλλον της ελληνικής γεωργίας.

Τι απέγιναν οι κοινοτικές ενισχύσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της ΕΕ;
Οι χρηματικές ενισχύσεις που δόθηκαν στους αγρότες, από την ΕΕ, στα πλαίσια της ΚΑΠ, επενδύθηκαν σε  διαμερίσματα, μαγαζιά και σε ότι  άλλο, εκτός από αυτό που έπρεπε να γίνουν, δηλαδή  επενδύσεις στην γεωργία. Οι αγρότες κάθε χρόνο με την ανοχή της εκάστοτε κυβέρνησης, κοίταγαν πως θα δηλώσουν πλασματικά χωράφια, για να πάρουν ψεύτικες ενισχύσεις. Δεν αφορά αυτό όλους τους αγρότες , αλλά σίγουρα αφορά σημαντικό τμήμα τους. Τα δηλούμενα αγροτεμάχια, για την καταβολή της επιδότησης, χαρακτηρίζονται από αυτούς ειρωνικά, σαν διώροφα ή τριώροφα κ.λ.π., υπονοώντας ότι το ίδιο αγροτεμάχιο δηλώνεται από δύο ή τρεις κ.λ.π. διαφορετικούς αγρότες. 
Η απάτη, που δήθεν αποκάλυψε πρόσφατα ο ΥΠΑΑΤ κος Τσαυτάρης, για την επιστροφή του ΦΠΑ, σύμφωνα με την οποία 37.000 αγρότες εισέπραξαν παράνομα 244 εκατ. €, αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου και συνέχεια της παραπάνω απάτης, που γινόταν  πάντα με την ανοχή των κυβερνώντων.
Η συμπλήρωση των δηλώσεων για την καταβολή των ενισχύσεων, που  είναι διαδικασία καθαρά τεχνική, παρόμοια με αυτή του Εθνικού Κτηματολογίου, δεν ανατέθηκε σε τεχνικούς φορείς, αλλά στην ΠΑΣΕΓΕΣ (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΩΣΕΩΝ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ), που στερείται παντελώς τεχνικής υποδομής. Η σχετική ανάθεση γινόταν κάθε χρόνο με την υπογραφή ενός προχειρογραμμένου ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ – από τότε ο κακός μας δαίμονας ήταν τα μνημόνια! – διαδικασία που κρίθηκε παράνομη από την ΕΕ. Στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ  καθορίζετο και η αμοιβή που θα πλήρωναν οι αγρότες για την σύνταξη των δηλώσεων, μάλιστα είναι το μόνο λεπτομερές τμήμα του μνημονίου, ενώ το υπόλοιπο μνημόνιο είναι τελείως γενικόλογο. Στις περισσότερες περιοχές γινόταν καταστρατήγηση του τιμολογίου και οι εντεταλμένοι υπάλληλοι-κατά κανόνα διοικητικοί και όχι τεχνικοί- έπαιρναν μεγαλύτερη αμοιβή από την καθορισμένη, αφού άλλωστε πολλές φορές η επιδότηση, που αντιστοιχούσε στην αίτηση, ήταν μεγαλύτερη της δικαιούμενης.
Οποιος υπηρεσιακός παράγων του ΥΠΠΑΤ διατύπωνε την αντίθεση του στην παραπάνω διαδικασία -περιλαμβανομένου και του γράφοντος- γινόταν αυτόματα το «μαύρο πρόβατο» του Υπουργείου.
Ο παρακάτω σύνδεσμος οδηγεί στο μνημόνιο του 2004.

ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ  ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΤΑΣΟΥΝ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΜΑΣ  ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΦΤΑΣΑΝ

Το πρόβλημα των αγροτών απαιτεί μακροχρόνιο και σοβαρό σχεδιασμό και δεν λύνεται ,ως δια μαγείας, σε μία ημέρα. Κάποτε όμως θα πρέπει να κάτσουμε να προγραμματίζουμε με κάποιον χρονικό ορίζοντα και να μην προσπαθούμε να δώσουμε λύσεις «στο πόδι».Παρακάτω αναφέρονται ορισμένα μέτρα, που αφορούν τον πρωτογενή τομέα,τα οποία αν είχαν δρομολογηθεί, θα είχαν βελτιώσει την δεινή κατάσταση των αγροτών.

Σωστή αξιοποίηση της αγροτικής γης και μεγέθυνση του μέσου γεωργικού αγροτεμαχίου
            Οι ελληνικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις παρουσιάζουν δύο μεγάλες παθογένειες:
1. Είναι πολύ μικρές σε έκταση, σε σχέση με τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις των περισσοτέρων ευρωπαϊκών χωρών. Για παράδειγμα στην Γαλλία το μέσο μέγεθος των αγροτικών εκμεταλλεύσεων είναι 550 στρ, ενώ στην χώρα μας δεν ξεπερνά τα 45στρ.
2. Είναι κατακερματισμένες σε πολύ μικρά αγροτεμάχια, που είτε είναι μη εκμεταλλεύσιμα , είτε επιβαρύνουν πολύ το κόστος παραγωγής.
           
Για την μείωση των παραπάνω παθογενειών θα μπορούσαν να γίνουν τα παρακάτω:

Α)Να γίνεται καλή εκμετάλλευση της αγροτικής γης. Τούτο στις περισσότερες  ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζεται με την επέμβαση από το κράτος σε κάθε προς πώληση αγροτική έκταση, την  εξαγορά της έκτασης– αν κριθεί κατάλληλη προς αξιοποίηση– και την μεταπώληση της σε αυτόν που θα καταθέσει την καλλίτερη πρόταση για την αξιοποίηση της. Εμείς είχαμε ιδρύσει για τον σκοπό αυτό της γνωστή ΑΓΡΟΓΗ, που στην πορεία της έγινε όργανο ρουσφετολογικών προσλήψεων και γι’ αυτό και διαλύθηκε. Η αξιοποίηση της αγροτικής γης αναλύεται λεπτομερώς στο σχετικό μας κείμενο με τίτλο: ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΓΗΣ.

Β) Να ξεκινήσει εντατικό πρόγραμμα Αναδασμών σε όλη της επικράτεια. Με την εφαρμογή του αναδασμού γίνεται συγκέντρωση της κατακερματισμένης ιδιοκτησίας σε μεγάλα αγροτεμάχια, ενώ συγχρόνως κατασκευάζεται νέο οδικό και αποστραγγιστικό δίκτυο, πολλές φορές και αρδευτικό δίκτυο, όταν υπάρχει νερό στην περιοχή. Το ΥΠΑΑΤ σήμερα έχει πλήρως εγκαταλείψει την εφαρμογή του αναδασμού, όταν χώρες με μεγάλα αγροτεμάχια (Γερμανία, Γαλλία)  δίδουν μεγάλη βαρύτητα στο μέτρο αυτό. Ανάλυση των πλεονεκτημάτων του αναδασμού γίνεται στο κείμενο μας :ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ  ΤΗΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΑΣ.

Γ) Επί πλέον απαιτείται συστηματική αξιοποίηση της αγροτικής γης, που ανήκει στο Ελληνικού Δημοσίου και στην Εκκλησία, με την παραχώρηση τους στους αγρότες. Η δράση αυτή θα συμβάλλει στην αύξηση της αγροτικής έκτασης  των γεωργικών εκμεταλλεύσεων.

                             
Και μία παρατήρηση από μία προσωπική εμπειρία, σχετικά με τα αγροτικά προϊόντα που επιλέγουν να καλλιεργούν  οι αγρότες μας:
Υπάρχει μία ποικιλία αχλαδιών που λέγεται ΦΕΤΕΛ. Τα αχλάδια αυτά πωλούνται στα Super Markets προς  3€ το κιλό, διότι είναι εισαγωγής, συνήθως από Ιταλία. Στην λαϊκή αγορά της γειτονιάς μου ένας αγρότης πουλά την περιορισμένη δική του παραγωγή αχλαδιών ΦΕΤΕΛ προς 1€ το κιλό, όπως δηλαδή και τις άλλες ποικιλίες αχλαδιών. Τα αχλάδια αυτά γίνονται ανάρπαστα.  Οι άλλοι αγρότες συνεχίζουν να παράγουν και να πωλούν την  παραδοσιακή ποικιλία , δηλαδή το ΚΡΥΣΤΆΛΛΙ, που καλύπτει το 80-90% των αχλαδιών των λαϊκών αγορών.
Άραγε δεν θα μπορούσε να υπάρχει μία καθοδήγηση των αγροτών από το ΥΠΑΑΤ για να βάζουν άλλες ποικιλίες στα προϊόντα τους, εκτός από τις παραδοσιακές, που θα σήμαινε όφελος για την ατομική οικονομία των αγροτών , αλλά και την εθνική μας οικονομία;